بـوی دود ربـنـایـی سـوخـتــه            می وزد در خـیمه هایی سوخته

دیده ام در قاب زنجـیری سیاه            عـکـس های کـربلایی سوخـته

یک نفـر دارد میان کـعـبه اش            می نـهـد سنگ بـنـایی سـوخته

آه ای دریـای بی احـساس آی            آب می خواهد صدایی سـوخته

کشتی ایی افتاده درامواج دود            در کـنـارش ناخـدایی سـوخته

کـاروان شـعـلـه دارد می رود            در پی اش دامان و پایی سوخته

در پی عـمامـه ای خاکـسترین            می رود آل عــبـایـی سـوخـتـه

آی جـبــرائـیل بالـت را بـپای            هست این غار حرایی سوخته